چرا برخي نوزادان در مکيدن پستان مادر موفق نيستند ؟

۱- مصرف دارو در جريان زايمان از قبيل پتيدين يا بي حس کننده هاي نخاعي
۲- استفاده از داروهاي ضد درد پس از زايمان
۳ - تغذيه نوزاد با بطري يا دادن پستانک به نوزاد که مکانيسم مکيدن متفاوتي نسبت به مکيدن پستان دارد .
۴- جدا نگه داشتن نوزاد از مادر پس از تولد و عدم اجرا يا اجراي ناقص هم اتاقي مادر و نوزاد
۵- درست بغل نگرفتن نوزاد و وضعيت ناصحيح نوزاد روي سينه مادر ( مثلاً فشار دادن سر نوزاد با دست )

۱- نوزاداني که عادت داشته اند در رحم مادر شست خود را بمکند .
۲ - آنهايي که دچار ضربه هاي زايماني و يا اختلالات عصبي شده اند .
۳- نوزاداني که واکنش جستجو ( Rooting Reflex ) در آنها ضعيف است و براي گرفتن پستان مادر دهانشان را به خوبي باز نمي کنند .
۴- نوزاداني که هنگام شيرخوردن دهان را کاملاً به پستان نمي چسبانند و يا آنرا مکرراً رها مي کنند .
۵- نوزاداني که تحت تأثير داروهاي مصرف شده توسط مادر قرار دارند .
۶- نوزادان نارس يا آنهايي که ديرتر از موعد مقرر متولد شده اند .
۷- نوزاداني که با ناهنجاري مادرزادي دهان و بيني بدنيا آمده اند ( شکاف کام يا انحراف تيغه بيني و يا گره ضخيم زيرزباني و ... )

۱- هاله پستان خارج از دهان و لبهاي نوزاد به داخل فرو رفته و يا ( غنچه شده ) و چانه دور از پستان است .
۲- مراحل تکاملي با تأخير همراه است .
۳- افزايش وزن مطلوب نبوده و دفعات اجابت مزاج و دفع ادرار کم است .
۴- هنگام شيرخوردن سروصداي زيادي ايجاد مي شود .
۵- دفعات تقاضا براي شيرخوردن و مدت شيرخوردن زياد و طولاني است ( بيش از يکساعت )
۶- حرکات چانه نامنظم و لرزشي است و ممکن است در صورت ، حرکات و پرش هاي غيرعادي مشاهده گردد . ( گونه ها فرو مي روند )